Η διάκριση των μελών ενός αθλητικού σωματείου σε αθλούμενα και μη είναι παράνομη. Το θέμα έχει τεράστια πρακτική σημασία. Δεν είναι λίγοι οι αθλητικοί σύλλογοι που χρησιμοποιούν διάφορες ιδιότητες των μελών για να διαφοροποιήσουν τις συνδρομές. Μάλιστα κάποιοι και σε μία προσπάθεια να υπερκεράσουν την αθλητική νομοθεσία «βαπτίζουν» τα μέλη τους σε «αθλούμενα» και «μη αθλούμενα».
Ωστόσο ο νόμος είναι σαφής: «Δεν επιτρέπονται διακρίσεις σε τακτικά, δόκιμα ή πάρεδρα μέλη ή άλλες παρόμοιες». Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα κενό του αθλητικού νόμου. Κενό, που θέλει στα αθλητικά σωματεία να υπάρχει μόνο η έννοια του αθλητή (ο οποίος συμμετέχει σε αγώνες) και όχι αυτή του ασκούμενου.
Τι σημαίνει όμως η απαγόρευση κατηγοριοποίησης των μελών ενός σωματείου; Πολύ απλά ότι τέτοιες αναφορές στο πρακτικό δημιουργούν ακυρότητες. Στην πράξη σημαίνει πρόβλημα στη διαδικασία για τη χορήγηση της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης. Κατά τον έλεγχο του Πρακτικού, είτε από την Περιφέρεια είτε από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, θα ζητηθεί να αλλάξει το καταστατικό. Οπότε, πολύ απλά θα ξαναγίνει η διαδικασία στα δικαστήρια από το μηδέν. Άρα κόπος, καθυστερήσεις και βέβαια περιττά έξοδα.
Ειδικά όμως για πρόσωπα που έχουν διακριθεί για την προσφορά τους στο σωματείο ή στον αθλητισμό, ο νόμος προβλέπει εξαίρεση. Με αιτιολογημένη απόφαση το σωματείο έχει δικαίωμα να απονείμει τον τίτλο του επίτιμου μέλους. Στην αιτιολόγηση θα αναφέρεται η προσφορά και οι διακρίσεις του υποψήφιου. Δεν αποκτά όμως το επίτιμο μέλος δικαίωμα ψήφου. Ως εκ τούτου δεν συμμετέχει στις διαδικασίες εκλογής των μελών στα όργανα ενός σωματείου…